Sam Bloom, hayatını sonsuza kadar değiştiren “o” düşüşü hatırlamıyor. Son hatırladığı şey, Taylan’da ailesiyle kaldığı otelin terasından manzarayı izlediği… Sonrası, ölümle kalım arasında geçen bir kaç hafta ve doktorun ona bir daha hiç yürüyemeyeceğini söylemesi…
Bir insanın yaşayabileceği en büyük manevi yıkımlardan biri olmalı bu… Sam Bloom, eşi ve 3 oğluyla çıktığı “rüya” tatilden, evine felçli olarak döndü. İnkar ve kabullenme arasında geçen süre ise yerini depresyona bıraktı. “Keşke ölseydim dediğim zamanlardı” diye hatırlıyor Bloom o günleri…
Onun “keşke ölseydim” dediği o anlar gecenin en karanlık anlarıydı. Ama sonra sabah oldu. Bir melek çıkageldi. Hem de hiç beklenmedik bir şekilde…
Ortanca oğlu Noah, yerde bir kuş gördü. Yaralı bir saksağandı bu… Müthiş bir rüzgar nedeniyle ağaçtan önüne düşmüştü. Onu da yanına alarak eve getirdi. Bloom ailesi bu yavru saksağanı, “Penguen” diye çağırmaya başladı.
“İlk anda onu yaralı, kanadı kırık sandık ama sadece çok küçüktü” diye anlatıyor Sam, Penguen’le tanışma anını…
Bloom ailesi, minik saksağan Penguen’i kurtarırken, aslında kendileri de kurtuldu. Felç olan Sam kendine bir arkadaş, çocuklar kendilerine bir kardeş daha buldu. Baba Cameron Bloom da tüm bu anları fotoğrafladı. Hem de ne fotoğraflamak… 15 bine yakın kare çekti, bunlar gibi…
Sonra bir gün Penguen evden uçtu. Ama asıl veda öncesi kısa bir gezintiydi bu… 6 hafta sonra oğullardan birinin 13. yaş gününde geri döndü. Aileyle birlikte 8 ay daha kaldı ve evden son kez uçtu.
Ama o saksağanla geçen yıllar, ve yaşanan “anlar” bir kitaba dönüştü. İsmi, “Penguen Bloom” koyuldu. Aileden biri gibi…
Peki Sam Bloom bugün ne mi yapıyor ?
Onu gelecek olimpiyatlarda, Avustralya paralimpik milli takımında görebilirsiniz : )
h/t: bbc
Fotoğraflar için: penguinthemagpie
